Bruno De Lille
| Bruno De Lille | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Bruno De Lille (links) en Dirk Peeters
| ||||
| Algemeen | ||||
| Geboren | Kortrijk, 2 juli 1973 | |||
| Kieskring |  Brussel-Hoofdstad
| |||
| Regio | .svg){kind=small} België Vlaamse Gemeenschap
| |||
| Land | België
| |||
| Partij | Groen | |||
| Functies | ||||
| 2001-2013 | Gemeenteraadslid Brussel | |||
| 2001-2006 | Schepen Brussel | |||
| 2009 | Brussels parlementslid | |||
| 2009-2014 | collegelid Vlaamse Gemeenschapscommissie | |||
| 2009-2014 | Staatssecretaris Brussels Hoofdstedelijk Gewest | |||
| 2014-2019 | Brussels parlementslid | |||
| 2018-2020 | Gemeenteraadslid Brussel | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Bruno De Lille (Kortrijk, 2 juli 1973) is een voormalig Belgisch politicus voor de partij Groen.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]De Lille studeerde in Brussel en Antwerpen. Daar behaalde hij in 1997 aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen de graad van meester in de Dramatische Kunsten. Vanaf 1998 kwam hij in Brussel wonen en ging werken voor Radio 2: eerst als programma-medewerker bij Radio 2 West-Vlaanderen, later nationaal als producer-presentator bij Radio 2.
De Lille was actief in enkele holebi-verenigingen (Kast&Co, Basta) en speelde cabaretvoorstellingen waarbij hij maatschappelijke problemen aan de kaak stelde (Enkele reis, halve prijs… naar Cuba/Allé Ali)
In augustus 1998 werd hij lid van Agalev, dat later van naam veranderde in Groen(!). Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2000 werd hij op de Agalev-lijst in de stad Brussel verkozen tot gemeenteraadslid. Hij trad direct toe tot het nieuwe bestuurscollege als schepen van Vlaamse Aangelegenheden, Gelijke Kansen en Internationale Solidariteit van de stad Brussel. Dit mandaat liep van januari 2001 tot december 2006. In oktober 2006 werd hij herkozen als gemeenteraadslid in Brussel, deze keer op de kartellijst sp.a-Spirit-Groen!
Bij de Brusselse gewestverkiezingen van juni 2009 trok De Lille de lijst voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Samen met Annemie Maes werd hij binnen Groen! verkozen als parlementslid. Na de onderhandelingen voor een Brusselse Hoofdstedelijke Regering, waar Groen! en Ecolo samen de bedoeling hadden om de stad te vergroenen, werd hij gekozen door zijn partij als Brusselse staatssecretaris in de nieuwe Brusselse meerderheid (PS-Ecolo-cdH-Open Vld-CD&V-Groen!). Als staatssecretaris had hij de bevoegdheden Mobiliteit, Openbaar Ambt, Gelijke Kansen en Administratieve Vereenvoudiging voor wat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest betreft. Als collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) had hij de bevoegdheden Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken. In het parlement werd hij opgevolgd door Elke Van den Brandt.
De Lille werd in 2012 herverkozen als gemeenteraadslid van Brussel, maar gaf dit mandaat op in maart 2013. Michaël François (Ecolo) volgde hem op.[1] Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd hij opnieuw gemeenteraadslid van Brussel.
In mei 2014 werd De Lille opnieuw verkozen als parlementslid voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Na deze verkiezingen belandde Groen in de oppositie en eindigde zijn ambtsperiode als collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en als Staatssecretaris voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Bij de Brusselse verkiezingen van 2019 stond hij lijstduwer op de lijst van Groen.[2] Hij raakte echter niet herkozen. In juni 2020 nam De Lille tevens ontslag uit de Brusselse gemeenteraad; op 1 september 2020 volgde hij namelijk Piet Vandermot op als directeur van de vzw Scholengroep Sint-Goedele.[3]
Eretekens
[bewerken | brontekst bewerken]- 2019: Grootofficier in de Orde van Leopold II[4]
- ↑ Bruno De Lille (Groen) stapt uit gemeenteraad. Het Nieuwsblad (26 maart 2013). Geraadpleegd op 26 maart 2013.
- ↑ Lijsttrekkers voor Groen bekend: Van den Brandt trekt de Brusselse lijst, Bex de Vlaamse. Het Laatste Nieuws (26 januari 2019). Gearchiveerd op 28 januari 2019. Geraadpleegd op 28 januari 2019.
- ↑ Bruno De Lille wordt directeur van scholengroep Sint-Goedele, BRUZZ, 2 juni 2020. Gearchiveerd op 27 mei 2022.
- ↑ Koninklijk Besluit van 23 juni 2019